زمین و منظومه شمسی کی و چگونه نابود خواهند شد؟
به گزارش کارواشتغال از «زی‌سان» به نقل از راز بقا، محققان با یافتن برجامانده‌های آن کهکشان‌ها در شط‌های بزرگ ستارگان توانستند پیشینه‌ی خشن این کهکشان را تکه تکه بازسازی کنند.
این ردگیری نشان داد که این کهکشان در چند میلیارد سال گذشته شماری از کهکشان‌ها را خورده بود و حدود چهار میلیارد سال دیگر کهکشان ما را هم نابود خواهد کرد. به نظر می‌رسد این کهکشان از ۱۰ میلیارد سال قبل که شکل‌گیری آن شروع شد این کار را می‌کرده است و امروز نیز رد کمرنگ آن کهکشان‌های کوچک‌تر را هنوز می‌توان دید.
ستاره‌شناسان امیدوارند با انجام این تحقیقات روشن شود که کهکشان ما در نهایت چگونه بلعیده خواهد شد و عمر آن پایان خواهد یافت. اما راز‌های جدیدی هم برملا خواهد شد و مشخص می‌شود که آندرومدا چرا و چگونه کهکشان‌های اطراف خود را نابود می‌کند.
دکتر «مک‌کی» از پژوهشگاه ستاره‌شناسی و اخترفیزیک دانشگاه ملی استرالیا می‌گوید: «کهکشان راه‌شیری در مسیری قرار دارد که حدود چهار میلیارد سال بعد با آندرومدا برخورد می‌کند؛ بنابراین دانستن این که کهکشان ما با چه هیولایی روبرو می‌شود برای آگاهی از سرنوشت نهایی کهکشان راه شیری مفید است».
«هاله‌ی ستاره‌ای آندرومدا از کهکشان راه‌شیری خیلی بزرگ‌تر و پیچیده‌تر است که نشان می‌دهد کهکشان‌های بسیار بیش‌تری را خورده است که احتمالاً بزرگ‌تر بوده‌اند»
محققان برای آن که بتوانند تکه تکه این داستان باستانی را که در مجله‌ی طبیعت چاپ شده است گردآوری کنند توده‌های متراکم ستارگان را که به خوشه‌های کروی معروف هستند مورد مشاهده قرار دادند و نشانه‌هایی از ضیافت‌هایی باستانی را دیدند که آندرومدا طی آنها همسایگان نزدیک‌تر خود را می‌بلعیده است.
محققان در این مشاهدات توانستند «فسیل‌های کهکشان‌هایی» را ببیند که از مرگ آنها دیری است می‌گذرد و با استفاده از این فسیل‌ها بفهمند که در زمان زنده بودن چگونه بوده‌اند. درست همان طور که از طریق فسیل‌های روی کره‌ی زمین به چند و، چون مرگ‌ها و زندگی‌ها در دوران باستان پی می‌بریم.
دکتر مک‌کی می‌گوید: «با ردگیری بقایای محو این کهکشان‌های کوچک‌تر که خوشه‌های ستاره‌ای را در درون خود دارند توانستیم بفهمیم آندرومدا چطور آنها را به درون می‌کشید و در نهایت در زمان‌های مختلف فرومی‌پوشاند».
این بررسی کمک می‌کند تا بتوانیم به پرسش‌های مهمی در مورد سرنوشت کهکشان ما پاسخ دهیم، اما پرسش‌ها و راز‌های جدیدی را هم پیش می‌کشد. به گفته‌ی دانشمندان دو دور تغذیه‌ی آندرومدا از دو سمت به کلی متفاوت صورت می‌گیرد.
استاد لویس از مؤسسه‌ی ستاره‌شناسی سیدنی و دانشکده‌ی فیزیک دانشگاه سیدنی که همراه با دکتر مک‌کی این بررسی را رهبری می‌کند می‌گوید: «این خیلی عجیب است و نشان می‌دهد که «شبکه‌ی کیهانی» مواد که کائنات را ریسده‌اند وعده‌های غذایی فراکهکشانی را فراهم می‌کنند».
«کشف شگفت‌آورتر این است که جهت این تغذیه‌ی باستانی با “صفحه‌ی قمرهای” عجیب یکی است. این صفحه آرایه‌ی هم‌تراز غیرمنتظره‌ای از کهکشان‌های کوتوله‌ای است که دور آندرومدا می‌چرخند.
طبق تحقیق قبلی همین دانشمندان، جاذبه‌ی خود آندرومدا در عرض چند میلیارد سال می‌تواند آن صفحه‌ها را از هم بگسلد».
استاد لویس می‌گوید: «این صفحه باید جوان باشد، اما به نظر می‌رسد با تغذیه‌ی باستانی کهکشان‌های کوتوله ارتباط داشته باشد و همین به راز‌ها دامن می‌زند. شاید به علت شبکه‌ی کیهانی باشد، اما این فقط یک گمانه‌زنی است برای آن که بفهمیم این وضعیت از چه چیزی حکایت دارد باید خیلی فکر کنیم».
ستاره‌شناسان هم‌چنین امیدوارند این کشف بتواند به ما کمک کند تا بیش‌تر در مورد کهکشان خودمان و روند تحولات آن در آینده بیاموزیم.
«یکی از انگیزه‌های اصلی تحقیقات ستاره‌شناسی پی بردن به جایگاه خودمان در کائنات است. یک راه آموختن در مورد کهکشان خودمان تحقیق در مورد کهکشان‌های شبیه آن و فهمیدن چگونگی شکل‌گیری و تحول این سامانه‌ها است».
«گاهی این کار واقعاً از بررسی کهکشان راه شیری آسان‌تر است، چون ما درون آن زندگی می‌کنیم و به همین دلیل انواع معینی از رصد‌ها خیلی دشوار است».
این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه ما نمی‌باشد.